نشانه های یک رابطه سالم
هر رابطهای برای دوام آوردن خودش نیاز داره هر دو طرف ظرفیت خیلی از مسائل رو در خودشون به وجود بیاورند مسائلی مثل “تعهد، مسئولیت پذیری، خودکنترلی، حل تعارض، به تعویق انداختن لذتهای فوری و گاهی پذیرش محدودیتها”
با شخصی که هستین ترس از قضاوت و سرزنش و برچسب خوردن دارین؟ در کنارش فضای امن رو تجربه میکنین؟ در اتمسفر حضور اون آدم احساس دیده شدن، شنیده شدن و فهمیده شدن دارین؟ در کنارش از خودت دورتر میشی؟ کمرنگ میشی؟ یا احساس مهم بودن و ارزشمندی رو تجربه میکنین؟
برای دونستن اینکه توی رابطه سالم قرار گرفتید یا نه چند تا سوال از خودتون بپرسین آیا این رابطه من روتبدیل به آدم بهتری کرده؟ من به من بهترم تبدیل شدم؟ یا هر روز پرخاشگرتر و ضعیفتر و بداخلاقتر شدم؟عزت نفس من کنار این فرد بالا اومده یا تنزل پیدا کرده؟ آیا هر کدوم از ما در مسیر اهدافمون موازی هم وکنار هم حرکت میکنیم و گاهی در صورت نیاز از هم کمک میگیریم؟ هر کدوم از ما برای روابطش، شغل ،ارتباطش با خانواده و دوستانش آزادی انتخاب داره؟ یا در این حوزهها تحت سلطه دیگری قرار گرفتیم؟ آلن دوباتن در کتاب جستارهایی در باب عشق مینویسه “یکی از دلایل ازدواج نامناسب این است که ما خودمان مشکلات پیچیدهای داریم که هروقت میخواهیم به دیگران نزدیک شویم نمایان میشود در واقع ما فقط از دید کسانی که ما را خیلی خوب نمیشناسند طبیعی و نرمال به نظر میرسیم”
پیش نیاز یک رابطه سالم شناخت خودمان و پیچیدگیهای روان خودمان است تا زمانی که به درک درستی از خودمان نرسیم مدام به دنبال چرایی رفتار و تغییر شخص مقابلمان در رابطه هستیم .
