در هفتهی قبل از شروع خونریزی، این علائم شروع میشن و چند روز بعد از شروع خونریزی این علائم کم میشه. سه علامت مهم داره. خُلقی و جسمی و تغییرات در رفتار خُلقی یعنی احساس غم، گریهی ناگهانی، حساسیت به طرد شدن، افکار ناامیدی، تحریک پذیری و درگیری با خانواده و دوستان و اضطراب و تنش و بیتابی و بیقراری، ورم سینهها، درد مفاصل و عضلات، احساس ورم و یا افزایش وزن، اشتها زیاد میشه، پرخوری و میل به کربوهیدراتها و قند زیاد میشه، پرخوابی و بیخوابی رو تجربه میکنین، کاهش علاقه به رفت و آمدها و مهمانی، تفریحات و در جمع بودن. همهی این علائم میتونه وجود داشته باشه اما اگه بیشتر از دو ماه این علائم در شغلتون و یا مشکل ایجاد میکنه و عملکرد شغلیتون رو مختل میکنه و یا با بچههاتون درگیر میشین و یا در رابطهی عاطفیتون به شدت دچار مشکل میشین( اگه مشکلات مزمن شغلی و زناشویی دارین، به حساب این سندرم نگذارین) یعنی از سندرم قاعدگی (نشانههای قاعدگی) یه کم بیشتر تجربه میکنین و دچار ملال پیش از قاعدگی شدین.
ممکنه در این یک هفتهی قبل از خونریزی، مشکلاتی که از قبل داشتین تشدید بشه. مسائلی مثل میگرن، آسم، آلرژی و یا مشکلات افسردگی و اضطراب، پرخوری عصبی و مصرف زیاد الکل و سیگار و مواد و تغییرات فصلی هم میتونه اثرگذار باشه.
چه کمکی از اطرافیان برمیاد؟
درک شرایط و درک این موضوع که این یک هفته میتونه آدم متفاوتی رو ببینه. درک این نشانهها از اطرافیان خیلی مهمه و چه خوبه که راجع به این مسائل فرهنگسازی کنیم. فرهنگسازی در پذیرش نقش جنسیتی زنان و جملات کلیشهای رو از ادبیات گفتاریمون حذف کنیم. جملاتی مثل دوباره شروع شد، هر روز حالت بده، برو یه کاری کن خوب بشی، میتونی یه کاری کنی پریود نشی؟ گل بودی به سبزه آراسته شدی، من حوصله ندارم هر ماه تحملت کنم.
درمان
فعالیتهای منظم ورزشی و هوازی پیادهرویهای روزانه کمک کننده است. کاهش مصرف قند و نمک، شکر، چای، قهوه و شکلات، افزایش سبزیجات و میوهها و مواد پروتئینی، دوری از سیگار و الکل. یادمون باشه که بیشتر خانمها این علائم رو تجربه میکنند اما اگه این علائم انقدر شدید باشه که عملکردمون رو مختل کنه، نیاز به درمان داریم. دارو درمانی (روانپزشک)و رواندرمانی (روانشناس).